Afgelopen zaterdag (27 maart) vond de Last Men Standing plaats. Een afvalrace die virtueel gehouden werd, en met beperkte ‘duur’- uiteraard vanwege de pandemie. In het vorige blog verwees ik er al even naar, aangezien Shant het doel had om 107km te gaan rennen.
Alleen, wat heeft dat dan met Run Han Run te maken? Zo snel vlak na die eerste ultra marathon van 50 kilometer.
Het is niet simpeler dan dat ook ik heb meegedaan aan dit Last Men Standing event. Spoiler alert – ik ben 11x gestart en heb 76 kilometer weten af te leggen. Een verslag.
De video vind je iets verder naar beneden.
Waar komt dit evenement vandaan?
De opzet van deze Last Men Standing is eenvoudig, en afkomstig van het origineel: Big Dog Backyard Ultra.
De race heeft een startmoment, in dit geval 05.00 uur in de ochtend. Vroeger wil niet vanwege de avondklok. Nou, dit was vroeg genoeg zoals je in de video wel kan zien!
Je gaat dan van start om een route van 6.7km af te leggen, waarbij je binnen het uur klaar moet zijn. Elk volgend uur ga je weer van start. De race is klaar wanneer de laatste persoon een volledige ronde binnen het uur heeft afgelegd. Dat was nu natuurlijk niet mogelijk vanwege die avondklok, de laatste start was dan dus ook om 20.00 uur. Shant heeft dat gehaald, geen haar op mijn hoofd die er aan gedacht heeft om zo lang door te (kunnen) gaan.
Die 6,7km heb ik dan ook rondom het huis uitgezet, zodat ’thuis’ de ’thuisbasis’ was. Mocht je je afvragen waarom het nou een afstand is van -exact- 6,7 kilometer, de verklaring daarvoor is te vinden bij het origineel. Alleen is dat dan een rondje van 4.16 mile. Vermenigvuldig dat met 24 en je snapt waarom.
Nou vooruit, om je wat rekenwerk te besparen, dat is 100 mile. Kijk, dan is die rare afstand in 1x logisch.
Waarom meedoen aan de Last Men Standing?
Menig hardloper zal me voor gek verklaren. 2 weken voor de Last Men standing had ik net m’n allereerste ultra van 50km gelopen. Dan ga je zo snel daarna toch niet alweer een ultra rennen?
Mwoah. Mijn grootste jeugdheld, misschien wel aller tijden, is Pipi Langkous. Samen met haar motto:
“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan“
Omdat de eerste ultra, die 50km van twee weken geleden, zo heerlijk rustig ging heb ik veel geleerd. Over mijn lijf en het rennen van afstanden langer dan de marathon. Arenda en Shant hebben daar absoluut aan bijgedragen, door hun kennis en ervaring met mij te willen delen.
Daarnaast ging het herstel na die eerste ultramarathon ultra snel. Daar waar je bij een ‘gewone’ ultramarathon aldoor aan het rennen bent, en af en toe een klein stukje wandelt, heb je hier bij de Last Men Standing een uur de tijd om 6,7km af te leggen. Wanneer ik voor mijn doen rustig ga rennen, is dat 43 à 44 minuten.
Gevolgd door 16 of 17 minuten pauze.
Dat verandert best veel. Alleen, ik had natuurlijk geen idee hoe anders dat het is. Daar kom je op één manier achter…
Samen en niet alleen
Als ik een duurloop ga lopen, van pak hem beet 25 of 30 kilometer, dan kan dat best wel saai zijn. 3 uren lang in je eentje rennen. Met of zonder muziek, er komen momenten dat het rennen gewoon even minder ‘leuk’ is.
Ik moest er niet aan denken om dan 50 kilometer of meer in m’n uppie te gaan rennen. Dat is echter vaak wel het gevolg van een Virtual Run. De gezelligheid, sfeer en gemoedelijkheid van een stel renners bij elkaar ontbreekt. Tja, wat dan?
Tijdens wat trainingen en in de app had ik al gevraagd of iemand anders te porren viel om samen met mij aan deze Virtual Run mee te gaan doen. Maar nee, zij waren slimmer!
Alleen, wie zegt dat iemand anders ook zo lang en ver zou moeten gaan rennen? Als er bij de meeste rondjes iemand is die mee rent, is dat ook prima!
Wie gaat er een rondje met me mee?
Als eerste maar even m’n zoon gepord, om te vragen of hij bereid zou zijn om mij die dag bij te staan, en dan ook te gaan filmen. Tegen mijn verwachting in zei hij meteen “Ja”, en dan ging hij zelfs ook om 04.00 uur z’n bed uit. Je begrijpt, ik viel van m’n stoel. Geweldig!!
De laatste inschrijfdag voor de Last Men Standing heb ik me ingeschreven.
Snel maar een oproep gedaan in de appgroep, en kijken hoeveel mensen ik, een week van tevoren…., bij elkaar kon verzamelen en of het qua tijd een beetje mooi gespreid kon worden.
Hierbij meteen dan maar een woord van DANK aan de pacers, die bereid waren om mij te ondersteunen bij dit maffe idee (heb ik vaker….).
Sandor, Gerjan, Erik, Corine, Arjan, Nicole & Victor – super tof dat jullie mij er doorheen geholpen hebben. Natuurlijk ook een dikke kus voor m’n vrouw Alinda, want die heeft wel wat te stellen met mij en m’n rare fratsen.
Videoverslag van de Last Han Standing
De video is toch wat uitgebreider geworden dan gedacht en verwacht. Is het slecht als ik m’n zoon daar ‘de schuld’ van geef? Kijk vooral tot het einde en je snapt het wel!
Mooie belevenissen onderweg
Om 05.00 uur waren er al twee lopers die klaar stonden om er zeker van te zijn dat ik wel echt zou starten. Sandor (die binnen 5 minuten al positief op de oproep reageerde) en Gerjan (die oppas heeft geregeld om mee te kunnen) hebben dan ook samen met mij de aftrap van de Last Men Standing gedaan.
We waren nog geen 500 meter onderweg en we zagen een ‘streep’ van witte lichtjes aan de hemel voorbij glijden. De Starlink satellieten van SpaceX kwamen extreem helder voorbij. Wat een mooi begin van deze hardloopdag!
Dat ziet er dan ongeveer zo uit:
Victor, die z’n belofte na is gekomen en zelfs eerder uit bed was dan ik, heeft geprobeerd het te filmen. Helaas is dat niet gelukt, met dank aan een goedkope en eenvoudige handycam. Die heeft simpelweg meer licht nodig (of een andere instelling?).
Wil je dit zelf een keer zien, via deze link: https://findstarlink.com/#1016;3 kan je zien wanneer de Starlink satellieten zichtbaar kunnen zijn.
Gedurende de dag hebben we 5 buien op ons donder gehad, waarbij 1 stevige hagelbui. Corine was daar de dupe van. Al vond ze die ene hele serieuze rake onweersklap vervelender.
Pacer Erik was Victor mooi te snel af, en sprong snel op z’n fiets. Dit moment zie je terug in de video.
Zonder het te weten stond er een Cheering Crew klaar bij het 50km moment. 2x zelfs, want ze stonden 500 meter te vroeg…. Erg leuk!
Voeding tijdens de Last Men Standing
Nog een mooi voordeel van een beheersbaar rondje rennen; je hebt altijd een verzorgingspost na de 6,7km. Nou weet ik dat het functioneren van de hersenen minder wordt, naarmate je verder en langer rent.
Precies om die reden had ik van tevoren een schema gemaakt welke voeding en vocht ik tot mij zou willen/moeten nemen na elke ronde. Want, je kan niet vroeg genoeg beginnen met het aanvullen van de calorieën tijdens een ultrarun. Dat heeft Arenda mij wel duidelijk gemaakt.
Dit was een hele goede beslissing. Vanaf rondje 5 wist ik (haast) al niet meer welk rondje het was. En om dan bij terugkomst gewoon op het schema te kunnen kijken wat ik aan voeding moet nemen, is handig en praktisch.
In de video zie je twee verschillende momenten waar al duidelijk is dat ‘helder denken’ minder wordt.
Dit was het schema wat ik had:
De avond er voor had ik mij tegoed gedaan aan een best bord volkoren spaghetti en ’s avonds nog een voorraad notenmix.
De afstand klopt niet
De oplettende lezer heeft het al gezien. Na 11x zou je op een afstand van 73.7 kilometer moeten zitten. Hoezo dan 76?
Simpel. Mijn rondje was net iets langer. En als je 11x net iets langer rent, wordt de totale afstand ook langer. Op de afbeelding bij de video heb ik bewust 75 geplaatst. Dat staat toch mooier dan 76.
En met die afstand ben ik dik, dik tevreden.
Had ik nog een rondje kunnen rennen? Ja, dat denk ik wel, en dan had ik niet de laatste kilometer van ronde 11 moeten gaan versnellen. Verstandig was dat niet geweest, denk ik. Het was immers de eerste keer dat ik deze afstand liep. Dan wil je niet gaan overdrijven.
Menigeen zal het stiekem een beetje jammer vinden, want ik heb gewoon geen spierijn gehad na afloop. Enkel een beetje stram, en zoals altijd wat stijfjes na een periode gezeten te hebben.
Dit was absoluut een geweldige ervaring, die niet mogelijk was geweest zonder de ondersteuning van de familie en de pacers. Eentje die ik zo weer een keer zou doen. Of verder….
Als je wilt weten of me dat gaat lukken, of welke andere rare dingen ik bedenk en doe, abonneer je dan even. Zo krijg je het antwoord eenvoudig in je e-mail.
