Mijn eerste ultra wedstrijd was de Vechtdaltrail in 2021. Omdat ik daar niet geheel volgens plan gelopen heb (dat lees je hier) vond ik het geen slecht idee om dit jaar wederom de Vechtdaltrail te gaan rennen.

Er is echter nog een reden waarom ik weer de 50k van de Vechtdaltrail opgezocht heb.
Dit is namelijk een fenomenaal mooie route! Van alle trailruns die ik in Nederland gelopen heb, staat deze bovenaan.

Dat is ook meteen de reden, of oorzaak, waarom het videoverslag van de run wat langer dan normaal is geworden. In plaats van de focus van het vlog op mezelf te richten, heb ik nu extra veel, en langer, beelden geschoten van de route. Dan snap je meteen waarom dit zo’n gave route is.

Het videoverslag van de Vechtdaltrail 2022

Neem even wat tijd hiervoor, want misschien is het wel meer een documentaire dan een verslag. Al is het niet te vergelijken met David Attenborough.

In de komende 22 minuten neem ik je mee op de route. De 50 kilometer van de Vechtdaltrail.
En mag ik je alvast meteen aanraden om hem ook te gaan lopen? Het is onmeunig genieten! Vooralsnog staat hij gepland voor 1 juli 2023.

Goed, nu je de video bekeken hebt, volgt hier een stukje verslag wat niet in de video zit.

Wat mij is opgevallen

In willekeurige volgorde wat punten die mij zijn opgevallen en imho de moeite waard van het vermelden.

De vrijwilligers

Het is steeds moeilijker voor verenigingen en evenementen om vrijwilligers bij elkaar te vergaren. Vaak zijn het juist de vrijwilligers die een succes maken van een evenement. Zo ook bij de Vechtdaltrail.

Er lopen hier meer dan een gemiddeld aantal vrijwilligers rond. Dat is al al top op zich.

Echter – ze zijn ook zo enthousiast en vrolijk! Een voorbeeld. In de video zie je dat er even gestopt moest worden voor een overstekende trein. OK, die geef ik graag voorrang. Dat is gewoon zomaar een plekje op de route. Daar stonden echter wel 3 mensen te klappen voor iedereen die langs kwam. Gewoon, omdat het kon? En volgens mij waren het vrijwilligers – mogelijk onderweg naar een ander punt.  En ze stonden er al voor de trein kwam – het was geen toeval.

Dat gebeurde op meerdere plekken.

Verzorgingsposten op de Vechtdaltrail

Vervolgens de verzorgingsposten, bemenst door vrijwilligers. Bij aankomst roepen ze al toe, en alles op de post is prima verzorgd – ook te zien in de video.

Bij de laatste post (km 44) was ik al aardig vermoeid. Denken is dan minder vanzelfsprekend dan je, eeh, denkt. Na het wegtikken van 4 bekertjes water wilde ik prompt in de verkeerde richting verder rennen. Daar kreeg ik geen kans voor!

Ooh ja, ook nog het aantal mensen op de verzorgingsposten was top. Post 2 was de kleinste, met 2 dames, de andere posten zaten goed vol. Gezellig!

Het grappige is dat elk evenement vrijwilligers heeft, en dat is super. Het verschil in aantal en het gedeelde enthousiasme was hier overduidelijk in het voordeel. Wat mij betreft is dat een onderdeel wat er aan bijdraagt dat deze run zo geweldig is om te beleven.

De route

In de intro zei ik het al – dit is een geweldig gave route.

Je loopt via paadjes en routes die je normaal niet zou kiezen. Routes waar geen wandelaars komen, waar bomen rustig dwars over het pad liggen, of jong groen al een tijdje lang gewoon op het pad aan het groeien is. Ook dat zie je wel terug in de video.

Het enige wat de route niet heeft zijn serieuze hoogtemeters. Maar alle op-en-neer-en-heen-en-weer maakt dat ruimschoots goed. Volgens de meting van het Garmin geval om m’n pols waren het 207 hoogtemeters. Niet veel op een 50 kilometer.

De wedstrijdbeleving bij de Vechtdaltrail

De start is om een hele beschaafde 09.30 uur. En het is er lekker rustig. Een gemoedelijke sfeer, zonder haast of drukte.

Zoals ik het begrepen heb waren er 31 personen die de 50k gingen lopen. Om dat een beetje leuk in beeld te krijgen besloot ik lekker achteraan te beginnen. Bijkomend voordeel, dan kan ik het eerste stuk niet te hard gaan, in m’n enthousiasme. Na het videoshot met alle lopers op een rijtje, over de heide, liep ik dan ook als allerlaatste.

Vorig jaar bleek dat ik met name het stuk tussen de 5 en 35 kilometer veel te hard heb gelopen. Maar ja, het ging zo lekker….  Dat kon ik vanaf kilometer 38 bezuren. Dat zou mij dit jaar niet weer gebeuren. Zo was het plan.

Of het trouwens verschil zou maken, of niet, durf ik niet te zeggen, maar de richting van de route was dit jaar tegengesteld van de vorige editie. Was ik wel blij mee, want dan beleef je de route toch op een andere manier. Dat betekende ook dat het wat saaiere stuk langs de golfbaan, aan het einde van de route vorig jaar, waar ik dus veel wandelen moest, nu aan het begin van de route zat. Het lag dan ook al snel achter ons.

De eerste 25 kilometer

Op zich gingen die heerlijk rustig. De focus had ik liggen op een tempo van 5:50 – alleen… ik keek zelden naar het tempo wat ik liep.

Gewoon lekker relaxed en rustig lopen, grotendeels op gevoel.

Wanneer ik (nu ik dit schrijf) terugkijk naar de rondetijden per kilometer, dan heb ik rustiger gelopen dan de bedoeling was. Dat verklaart dan ook waarom ik niet echt ‘revanche’ genomen heb op de tijd van vorig jaar.

Je ziet duidelijk 5x een ‘dip’ in de snelheid. Dat zijn 4x de verzorgingsposten, en 1x de trein. Daar stond ik immers allemaal even stil – dus een langzamere tijd op die kilometer.
De verzorgingsposten waren op 8,5km, 19.5km, 31km en bij de 44 kilometer.

Omdat ik mezelf de dag er voor, en gedurende de ochtend, van veel vocht had voorzien, was het al snel nodig om even een plaspauze te nemen. Een aantal lopers die ik inmiddels voorbijgegaan was, liepen daarna weer voor me. Zo heb ik redelijk ‘stuivertje gewisseld’ met andere lopers, waaronder Dennis.

Samen met hem nog wat kilometers lopen kwekken – was gezellig! Hij liep z’n eerste ultratrail. Barefoot. In de video zie je hem ook een paar keer verschijnen.

Vanaf kilometer 30

Na de 3e verzorgingspost was het tijd om het tempo iets op te schroeven – want dat was de reden waarom ik het eerste gedeelte rustig gelopen heb.

Je kan hierboven heel mooi zien dat die gedachte meer wens dan uitvoering was. Natuurlijk liep ik wel wat harder, alleen kon ik dat minder lang volhouden dan van tevoren bedacht. Helemaal na de laatste VP is dat goed te zien. Daar toch aldoor even een klein stukje wezen wandelen.

Het maakt dan trouwens wel verschil of je alleen loopt, of samen. Als ik even terugdenk aan het Petranpad (60k), daar had ik het genoegen om vrijwel de hele run samen te lopen. Je bent dan toch minder geneigd om ‘even’ te gaan wandelen.

Mezelf vermanend toesprekende zie je dan ook dat ik richting het einde minder ben gaan wandelen. Niet dat het tempo er in zat – maar ik bleef wel gestaag doorrennen.

Verrassingen

Vanwege de mooie omgeving had m’n partner besloten om mee te gaan. In de tijd dat ik onderweg zou zijn, kon ze dan mooi shoppen in Ommen, en nog een stukje wandelen in de geweldige omgeving daar.

Het liep echter anders.

Na 7 kilometer, bij de stuw van Junne stond ze langs de route. Leuk! Even een ‘power-up’ gescoord en door rennen. Kennelijk had ze de routekaart ontdekt en besloten om her-en-der langs de route te staan. ter aanmoediging en om een stukje te filmen.

Het was niet verwacht, desondanks erg leuk en gewaardeerd! Meerdere van haar opnames zijn verwerkt in de video hierboven.

De finish

Voordat je weer terug bent bij het atletiekcentrum van Ommen is het niet anders, de golfbaan zal je nog voorbij moeten gaan. Ook dit is dan weer een wat langer, rechter en vooral saai stuk. Niet motiverend na 47 kilometers. Gelukkig is er daarna (en dat wist ik) nog een leuk stukje door het bos.

Dan komt de verlossing en verrassing. Na een laatste klein bochtje is er weer het stukje open heide, en zag ik in de verte de racedirector, Bertus, staan. Met die bos haar is hij eenvoudig te herkennen. Ook Salif, vrijwilliger dit keer maar ik ken hem als ultraloper van het Petranpad, stond hardlopers op te wachten.

Het laatste stukje rende Bertus enthousiast mee richting finish, erg leuk!

Conclusie over de Vechtdaltrail 50k ultra marathon

Fenomenaal.

Het weer zat mee, de mensen zaten mee, de route goed aangegeven, de vorm was goed, het plan viel ook niet tegen.
Ontzettend lekker gelopen over een route die je iedereen gunt die van buiten hardlopen houdt. De vechtdaltrail is onbetwist en absoluut een aanrader. Eerlijkheidshalve geldt dat met name voor de 50k, en de 35k. Bij de kortere routes mis je gewoon teveel mooie paadjes.

Er is wat mij betreft toch 1 gemis. Een klein puntje om te heroverwegen Bertus & Igor….
Ik mis de medaille.

Bij de Vechtdaltrail is een paar jaar geleden besloten om, vanuit ecologisch standpunt, geen medailles meer uit te reiken. Daar heb ik respect voor.

Alleen, er zijn tegenwoordig ook ecologisch verantwoorde medailles :). Zo kregen we bij de Groot Boeschoten trail een medaille gemaakt van houtpulp en hars. Na het volbrengen van een ultra, of een andere afstand, is een blijvende herinnering toch fijn.

‘Vroeger’ vond ik zelf medailles ‘onzin’. Bovendien, je betaalt er zelf toch voor. Alleen nu ik wat langer loop, zowel qua tijd als afstand zijn het toch mooie herinneringen.

Misschien dat ik volgend jaar een medaille op ga halen bij de Vechtdaltrail!