Eind februari ging de 50km ultra van de Brabantse Utra Trail niet door – en de toen zelf gelopen variant er van werd afgebroken vanwege een pijnlijke knie.
Ook de Sallandtrail van 50k werd niet meer dan een krappe 25km – wederom vanwege de knie….

De afgelopen periode dus flink zitten uitvogelen hoe dat nou kon.
Vooral omdat een rondje intervallen op de baan wél prima ging. Nergens last van. Zelfs niet op vol vermogen. Een wandeling van 2 uur leverde ook geen enkel probleem op. Raar.

Testen en experimenteren

Eerst maar eens gekeken wat er gebeurt als ik een knie-brace om zou doen.
Daar een run van een goede 11km mee gelopen – en nergens last van.  Detail, dit was op asfalt.

Maar – omdat dat prima verliep heb ik besloten om een volgend evenementje wel te gaan rennen, op tempo, met brace.
Dat resulteerde in m’n snelste 10km tijd….  zonder gedoe met de knie.

Niks mis met de knie!

De daaropvolgende baantrainingen bevestigden dat.

Tijd voor een trailrun – zonder brace. Ging eigenlijk heel lekker! Tot de laatste 2 kilometers, letterlijk. Nog even een (relatief) pittige single track heuvelop. En ja hoor, even daarna op een vlak stukje begon ik toch weer iets in de knie te voelen. Bagger!

Kan het niet door de schoenen komen?

Een hele logisch vraag, die waarschijnlijk elke loper wel zou stellen.
Alleen…. ik had al 350 kilometer op die trailschoenen gelopen! En dan nu pas last? En helemaal niets in de knie voelen als ik met volle vaart over de baan vlieg, of een snelste 10km tijd neer zet?

Eigenlijk waren er niet heel veel mogelijkheden meer, qua oorzaak.
Lopen met de brace gaf genoeg vertrouwen dat de knie het wel aan kon, en tegelijkertijd ging lopen op de baan (zonder de brace) ook goed!

Er stond een volgend evenement op de agenda. Een ultra van 50km bij Steenwijk, de Woldbergtrail.
Omdat hier tot vrij laat ingeschreven kon worden, had ik dat nog niet gedaan. De 50km waren 2x een lus van 25km – en daarom heb ik besloten om daar 1 lus van te maken en voor de 25k te gaan.

De start van de Woldbergtrail 25k

Maar… hoe ga ik die lopen?
Ik heb besloten om die niet op de courante trailschoenen, de La Sportiva Cyklon, te gaan rennen. Nee – de oude Hoka Evo Speedgoat heb ik uit de mottenballen gehaald.

OK, dat is niet helemaal waar, ik gebruikte die (fijne) schoenen nog gewoon als wandelschoen.

Woldbergtrail

Voor de zekerheid heb ik ook met brace gelopen. Nu komt het dilemma: geen centje pijn!
Maar kwam dat vanwege de schoenen, of de brace, of allebei?

Woldbergtrail – met brace en op de Evo Speedgoat. Foto: Thom Dercksen

Kijk – wanneer het volle bak rennen op de baan, en een nieuw PB op de 10km allemaal goed gaat, op m’n straatschoenen (New Balance RC Elite v2 & New Balance Rebel v2), dan durf ik haast wel te concluderen dat het toch de schoenen waren die voor de knie problemen zorgde.

Wat ik nog altijd vreemd blijf vinden hoor! Immers, ik had er al 350 heerlijke en probleemloze kilometers op gerend.

Welke schoenen dan nu?

De La Sportiva Cyklon ga ik nu gewoon gebruiken voor kleine stukjes, en onze trainingen bij SISU die we buiten de baan doen (1x per 2 weken).

Aangezien er toch aardig wat trail kilometers gemaakt worden, is het niet slim om dat op schoenen te doen die er al 1200 kilometer op hebben zitten.

Nu heb ik m’n zinnen al gezet op een nieuwe Hoka schoen, namelijk de Tecton X. Alleen, die is nog niet verkrijgbaar! Dat wordt vermoedelijk pas juni of misschien zelfs later. En de opvolger van de Evo Speedgoat, de Speedgoat 5, spreekt mij wat minder aan.

Hoka Tecton X
Bron: Believe in the Run

Een geluk bij een ongeluk, na een oproep in wat hardloop communities was er een loper die niet echt blij is met z’n Evo’s. Hij heeft er slechts 2x op gelopen en het is de juiste maat. Voor een schappelijk prijs mag ik ze overnemen. Super!

Volgende week een 38km trail rennen – op de Evo’s en zonder brace. Zeg maar de finale test die moet gaan bevestigen dat de schoenen de oorzaak waren van de knieblessure.

38 en geen ultra?

Wie goed naar m’n planning voor dit jaar heeft gekeken, zal zien dat er op 23 april een 55km ultratrail op het schema stond, de Helipad trailrun.
Helaas is de 55km van dat evenement afgelast. Als alternatief ga ik daarom naar Voorthuizen, om daar lekker over de Veluwe te gaan hollen. Ook leuk.

Bovendien, de laatste twee maanden ben ik meer met ‘de knie’ bezig geweest dan dat er serieus een basis is gelegd op afstanden. Een 55km zou nu geen slim idee zijn.
Dus dan maar weer gaan opbouwen vanaf iets minder, te beginnen met die 38km.

Momenteel ga ik er vanuit dat het gedonder met de knie achter me ligt – het waren dus wel de schoenen.
Volgende week weet ik het zeker.