Zaterdag de 19e februari zou de eerste van de geplande ultra trails dit jaar gelopen worden. De Brabantse Ultra Trail is 100km lang, echter zou ik 1 lus van 50km gaan lopen.
Totdat het echt ging stormen.
Vrijdagavond – ik was al in het hotel ter plaatse – kwam het bericht dat de Brabantse Ultra Trail voor alle afstanden afgelast werd. De gebiedsbeheerders, in overleg met de organisatie, besloten dat het risico voor de veiligheid van de lopers te groot was om het door te laten gaan.
Immers, een groot gedeelte van de BUT loopt door het bos.
Vrijdagmiddag
In de middag, bij het begin van de storm nog lekker wezen wandelen. Ja, het waaide hard, alhoewel je daar in het bos zelf niet veel van merkt. Totdat je naar boven kijkt.
Je ziet de boomtoppen van met name de dennen flink heen-en-weer gaan.
Ook zagen we een al ietwat scheef staande den voor onze neus omgaan. Het zal een meter of 10 geweest zijn. Wat later in het bos een onheilspellende ‘knak’ ergens boven het hoofd… Omdat ik al omhoog keek zag ik een dikke (dode) tak naar beneden komen. Nog geen twee meter achter me.
Die boom viel voor onze neus om
De afgelasting was een goede beslissing.
Balen – of rennen?
Eigenlijk ben ik niet zo goed in het omgaan met een wijziging van plannen, laat staan teleurstellingen. Toch moet ik zeggen dat ik geen ’tegenslag’ voelde bij de afgelasting. Slechts 12 uur voor de start van de BUT100 en 19 uur voor mijn eigen start.
Tijdens het diner met m’n vrouw wat ‘opties’ doorlopen. We waren immers samen het weekeinde weg. Het lag voor de hand om dan samen een lekkere lange wandeling te gaan maken op de zaterdag. De storm zou dan al uitgeraasd zijn.
Voor sommigen zou het misschien een optie zijn om de 50km als éénling te gaan lopen. Voor mij niet. Ook al had ik de route als GPX bestand al in het horloge staan.
Het helpt als je oplettend bent.
Toen we naar het restaurant liepen, zag ik op de trap iemand voor me met Altra schoenen aan.
Het kan haast niet missen of dat is een hardloper!
Ik wist dat er wel meer hardlopers in het hotel zouden verblijven, alleen, hoe herken je die in een dagelijkse kloffie?
Die schoenen, die bieden perspectief!
Hardlopers vinden elkaar
Via Facebook had ik al contact met een andere ultraloper (Rutger) – en tijdens het diner gaf hij aan wel te gaan rennen. Via een bevriende ultraloper had hij een alternatieve route van 60km, die minder door het bos zou lopen, en meer over de heide of open gebied.
Mijn vrouw hoefde ik niet eens lief aan te kijken, die zei al meteen dat als ik kon gaan lopen, ik dat zeker moest doen!
-
- Duo van varken
-
- Risotto met 4 kazen
Na het eten (zonder dessert) ben ik even naar de tafel gelopen met de dame van de Altra’s. Want, het kon best zo zijn dat er meer mensen toch wel zouden willen rennen op de zaterdag. Helemaal als je toch al in het hotel bent!
Het bleek dat zij er niet was om te lopen – ze had een blessure en kon dus mooi op de dochters passen, terwijl haar partner de BUT100 zou rennen.
Toch besloot hij niet mee te gaan. Zijn tempo lag boven dat van Rutger en mij. Beduidend er boven zelfs…
Terwijl wij daar zitten te praten, komt er iemand anders aanschuiven. Of wij hardlopers waren…
Kort samenvattend, Noury had ook wel zin om de zaterdag te gaan rennen, en ging graag met Rutger en mij mee.
Data uitwisselen (telefoonnummer, GPX bestand) en een tijd afspreken. Zonsopgang werd het.
Mooie route
Rennen dus!
Zo kwam het dat er des ochtends om 07.45 uur drie hardlopers bij het hotel vertrokken voor een 60 kilometer over de Groote Heide.
Het verloop van de ultrarun heb ik vastgelegd in een video.
Spoileralert – het werden geen 60 kilometers voor mij.
Heb je de video bekeken, geliket en geabonneerd op het kanaal? Dan mag je verder lezen.
Het ging dus niet zoals gehoopt. Ondanks dat ik me goed voelde, was ik niet echt sterk. Om van de knie maar niet te spreken.
Wat overigens erg leuk was, en ik vanwege de vermoeidheid toen niet helemaal goed door had, was de binnenkomst bij het hotel.
Uitgedost als hardloper, en knap vermoeid kon het niet missen dat ik wel een eindje onderweg geweest was. Naast de ingang ligt het restaurant, en precies aan de andere kant van de glaswand zat een tafeltje van 6 of 7 mensen. Die gaven een soort van applaus toen ik langs liep! Hoe leuk is dat!
Kennelijk hadden ze door dat ik wel wat kilometers achter me had. Helaas ontging het me een beetje (volledig?), pas later ‘kwam het binnen’ zoals dat dan populair heet.
De knie
Het gedonder met dat linker scharnier tussen boven- en onderbeen kwam niet uit het niets.
De zondag er voor had ik tijdens een relaxte 20km trail met de Streu Trailrunners al een beetje last van de knie. Met name nadat we over een stukje ‘rupsspoor’ hadden gelopen. Tjonge, wat loopt dat irritant. Hoe dan ook, ergens toch wat irritatie opgelopen.
De maandag er na heel rustig wat intervallen op de baan gedaan. Dat ging goed, en de irritatie in de knie was alweer minder. 5 dagen rust daarna zou genoeg moeten zijn.
Niet dus.
De weken er voor altijd lekker fanatiek de intervallen en tempo’s gedaan, en de lange duurlopen getraild in het oosten van Twente. Naar ik vermoed een combinatie van stevig trainen en een beetje ‘verstappen’ (nee, niet die gas gevende coureur in de F1) hebben de basis gelegd voor de irritatie in de knie.
Het resultaat weet je. Na 45km afbreken en wandelen. Overigens, tijdens het wandelen geen centje pijn gehad!
Idyllische plaatjes onderweg
Conclusie
Jammer dat de BUT50 voor mij niet echt door ging, desondanks een super leuke dag buiten gehad! Ondanks de vervelende knie.
Het was gezellig, mooie omgeving en het weer simpelweg fenomenaal lekker.
En weet je wat het allermooiste is?
We gaan dat gewoon nog een keer doen! Want, de BUT wordt op een ander moment alsnog gehouden. Kijken hoe het dan gaat.
Abonneer je op het blog, dan krijg je een bericht in de e-mail van volgende escapades.
Het volgende evenement wat op de agenda staat is de Sallandtrail. Ook hier ga ik een afstand van 50km volbrengen – tenminste, dat is de bedoeling!
De route van de alternatieve en afgebroken BUT60 zoals ik hem gelopen heb.
