Leestijd: 9 minuten

Het is woensdagavond. Zoals meestal loop ik dan intervallen op de baan bij de Atletiekvereniging SISU in Almelo.
Deze avond haak ik halverwege een beetje af. We liepen 5x 400 & 800 meters. Bij de derde ronde van 400 voelde ik toch even iets in m’n hamstring waardoor ik dacht dat het slimmer zou zijn om wat rustiger aan te doen.

Op zich geen wonder, de dinsdagavond een snelle 13km gelopen tijdens een Full Moon Run op de Sallandse Heuvelrug, maandag ervoor intervaltraining en de zondag voorafgaand een goede 31km getraild. Er zaten dus al wat kilometers in de benen.

Niet wetende wat me te wachten stond, bleek dat achteraf gezien een wijze keuze.

Bij thuiskomst die woensdagavond een berichtje:

Berichtje - of ik zin heb om te rennen - RunHanRun

Tja – je kent me ondertussen wel toch?

Wijziging van de plannen

Normaal loop ik vrijdagmiddag een duurloopje, en zondagochtend een lange trailrun in Vasse, met de Streu Trailrunners. Het was mijn bedoeling om daar een 35km te gaan afleggen.

Ach – dan kan een 40 op de zaterdag daarvoor wel in de plaats. En vrijdagmiddag sla ik dan over, heb ik nog net twee dagen rust.

Maar, serieus, 40? Nee! Daar maken we dan wel ‘gewoon’ een 42,2km van. Ik ga niet nèt niet een marathon lopen. Alleen, dat tempo van 5:30 – dat heb ik nog nooit op een marathon gerend. Het zette mij toch aan het twijfelen. Heel even maar.

Want, gelukkig had ik recent een goed en interessant artikel gelezen over de Yasso training. Klik op de link voor de informatie hierover, maar kortgezegd houdt het in dat de tijd die je meerdere malen (5 à 10x) op een 800 meter kan rennen in minuten en seconden gelijk is aan de tijd in uren en minuten die je op een marathon kan rennen.

Tijdens de training van de woensdagavond waar dit verhaal mee begon had ik in elk geval 3x 3:21 op de 800 meter gelopen. Voor hen die kunnen rekenen, dat is dan 3 uur en 21 minuten op een marathon. En als je 5:30 per km loopt, kom je uit op 3:52 op de marathon.

Kortom – Ik kan dat!  Ook al heb ik het nooit gedaan.

We gaan voor de marathon

Arenda, die van het berichtje, kon prima begrijpen dat ik liever een marathon zou gaan lopen dan ‘slechts’ 40km. Om er voor te zorgen dat ze op tijd terug zou zijn besloten we wat eerder te starten, om 06:15 uur om precies te zijn.

Vroeg opstaan om te gaan rennen is niet zo’n probleem, en al helemaal niet om samen met Arenda die marathon te gaan afleggen. Volgens haar woorden had ze een leuke route.

Spoiler alert – het was zeker een leuke route! Vooral de eerste anderhalf uur hebben we genoten van het wijde uitzicht. …..in het pikdonker gelopen dus.

De eerste halve marathon

Dankzij wat mazzel (bedankt Stephan!) konden we toch om 06.18 uur weg. Er was iemand vergeten om de wekker goed te zetten (en dat was ik niet).

Het was echt goed donker, met onze Decathlon schijnwerpers hadden we echter uitstekend zicht, en begonnen we vol energie aan onze tocht. Al snel had ik geen flauw benul meer waar we liepen. Maakte niet uit, de route was geregeld en daar hoefde ik me niet druk om te maken.

Zolang Arenda er maar om dacht om te vertellen welke kant we op moesten.

Nog voor de schemering liepen we om het Wierdense Veld heen, waar we langs de vlakte en het bos rende, zonder iets of iemand te zien.

Het tempo ging goed, anders gezegd liepen we knap strak op die geplande 5:30 per km. Dat lag niet aan mij, zo af en toe begon ik (uit enthousiasme?) wat sneller te gaan en trapte Arenda beschaafd op de rem.

Na 18km passeerden we ‘Het Ravijn’, het zwembad van Nijverdal en begon het lichter te worden. We staken de N35 over en na nog een kilometertje waren we halverwege.

Het liep nog steeds heel relaxed en soepel – drinken en voeding hielden we goed in de gaten en het was gestopt met de hele fijne miezerregen. Niet dat we daar last van hadden, maar prettig was het wel.

De toren van Palthe - Sallandse Heuvelrug - RunHanRun

De toren van Palthe – Sallandse Heuvelrug

De tweede halve marathon

Het gedeelte van de route met vals plat omhoog liepen we iets rustiger (denk ik), en het enige echte heuveltje wat er in de route zat, bij 25km begon ik wel te merken. Mijn geklets onderweg nam wat af, ik concentreerde me nu toch liever op een goede loophouding en de ademhaling.

Ook de hartslag ging dit stuk wat omhoog, en zat zo rond mijn omslagpunt. Eigenlijk iets te vroeg voor mijn gevoel.

Dan komt dat stemmetje weer in je hoofd. “Han – je hebt nog nooit op dit tempo een marathon gerend, kan je dit wel aan?“.
Snel terugdenken aan de logica:

30km trail in 2:40 (dat is 5:22/km), en dat is trail, geen verharde ondergrond.
Het Yasso verhaaltje, van die 800 metertijden
Ik voel me goed en sterk.

Conclusie – natuurlijk kan ik dat! Niet zo negatief doen, en gewoon lekker relaxed doorlopen. Nog maar 15km te gaan.

We zijn er nog niet

Vanaf een kilometer of 28 begin ik toch een pijntje in de heup te voelen. Kan van alles zijn, ik gok op een combinatie van de belasting van de afgelopen week, een stukje schuin lopen op een gladder stuk zandweg en natuurlijk vermoeidheid.

Toch maar weer even extra op de loophouding letten. Niet doorzakken, maar juist mooi rechtop. Dat scheelt een beetje. En ik neem de eerste van de twee geplande Guarana shots.

Ondertussen begint Arenda te rekenen. Deze route langs en over de Sallandse Heuvelrug, over de fietspaden, kent ze maar al te goed. Normaal loopt ze hier haar tempo runs. Alleen omdat ik zo graag die extra kilometers wil maken, zal er her en der een ‘lusje’ aan de route toegevoegd moeten worden, om ook daadwerkelijk pas met of net na 42,2 kilometer weer terug te zijn.

En zo rennen we samen lekker door – het tempo nog altijd exact op schema.

Erg fijn dat we langs een mooi en inspirerend stukje nieuw aangelegd ‘groen’ renden. Als ik het goed heb staat dat gebied bekend als ‘Paalsleiding’.
Dit kan ik wel even ter inspiratie gebruiken – want de marathon is nu toch echt begonnen. Even genieten ter afleiding. Ideaal.

Paalsleiding - Nijverdal - RunHanRunPaalsleiding - Nijverdal - RunHanRun

Paalsleiding

De laatste kilometers

Dat Guarana shot heeft me goed gedaan. Op de één of andere manier werkt dat voor me. De hartslag daalt een tikkie en de cafeïne boost pept me mentaal ook weer op.

We lopen nog een extra lusje om die kilometers maar vol te krijgen. Ik loop gestaag mee, Arenda gaat stug door met het vaste tempo en ik laat me niet kennen. Inmiddels praat ik wat minder (ja, dat kan echt wel…!)

Bij 35 kilometer is er geen twijfel meer. Vandaag ga ik m’n snelste marathon lopen. Niet eens tijdens een wedstrijd of evenement, maar gewoon als bonus, als training, om een andere ultrarunner bij te staan.

Bij kilometer 38 (ongeveer), nadat het laatste shot guarana z’n werk begint te doen, begin ik te denken wanneer ik ga versnellen. Ja, echt – er zit nog wel wat in de tank. Al was het alleen maar wilskracht.

Veel is het niet, dus ik wacht nog wel even. Voor ik er erg in heb zijn we de 40 kilometer gepasseerd en laat Arenda weten dat het vanaf de Chinees nog maar een kilometer naar haar huis is. Alleen, vanwege die extra lusjes zit de marathon er eerder op dan de terugkeer bij haar huis!

Dit is absoluut het moment om te gaan versnellen, 1200 meter voor ‘de finish’. Die is natuurlijk 100% denkbeeldig, en enkel en alleen aangegeven door de cijfertjes op mijn horloge. Dan zeg ik heel bewust ‘mijn’ horloge, want de Polar van Arenda loopt 350 meter voor op mij. En je denkt toch niet dat ik ga stoppen voordat de volle afstand op m’n Garmin genoteerd staat?

Ik gooi het gas rustig open en ga wat harder. Na 500 meter nog een schepje er bovenop en zelfs de laatste 200 meter kan en ga ik nog harder. Hatseflats!

Marathon met Arenda - RunHanRun

Onze route

De nasleep

We hebben er een marathon op zitten, en ik bedank Arenda omdat we zo heerlijk en gezellig gelopen hebben.

Samen wandelen we rustig naar haar huis. Alhoewel, wandelen…  het is voor mij in ene meer strompelen geworden.

Zodra ik stopte met rennen, even stil stond en ging wandelen was het voorbij. Het lijf was er toch echt even klaar mee. Dat pijntje in de linkerheup was nu prominent aanwezig, en ik liep gewoon mank.

Kon me niets schelen – doel behaald!

Thuis worden we vrolijk ontvangen door twee kleuters en helpt een goede mok chocomel ons met het eerste herstel. Koolhydraten, eiwitten en vetten. Na een goed kwartier ofzo begin ik me weer wat meer ‘mens’ te voelen. De ademhaling en hartslag zijn weer relaxed, tjonge, wat voel ik me goed.

Endorfinen gieren door het lijf, samen met nog wat adrenaline en cafeïne. Een top combinatie!

Voldoen en tevreden rij ik naar huis, om daar in de middag toch even een half uurtje op de bank te ‘mediteren’.

En dat alles begon met een simpel berichtje. Of ik zin had om een lange duurloop te rennen.
Je kent het antwoord!

Voedingschema

Ondertussen weet ik dat er meerdere mensen, of beter gezegd lopers, zijn die dit blog lezen om er hun eigen voordeel mee te doen,
Speciaal voor hen deze info.

Ontbijt
Dat doe ik eigenlijk nooit, maar om niets te nemen voor een marathon….
De avond ervoor volkoren spaghetti met veel groenten, en des avonds 200 gram cashewnoten
In de ochtend wat cola (snelle start van de dag) en een banaan.

Onderweg
Na twee kilometer een Long Energy Drink. Normaal neem ik die voor de start al in, maar het voelde op dat moment niet als een goed moment, dus dat heb ik iets uitgesteld.
Verder had ik 1500 milliliter Isodrink bij me, aangevuld met een hydratatie tablet. Daar heb ik in totaal een liter van opgedronken.

Bij de 10 kilometer een gelletje.
Bij de 20 kilometer nog een keer een Long Energy Drink. Die strategie had ik bij de 50km in Winschoten ook benut, en is me goed bevallen.
Bij de 27 kilometer weer een gelletje, om af te sluiten met 2x een Guarana Shot op de 32 en 37 kilometer.

Herstel
Dit doe ik graag met volle chocomel, gevolgd door een banaan.
Thuis een eiwitshake en later op de dag wat dadels.
Natuurlijk ook water, veel water en de overige Isodrank.

Ontdek meer van Run Han Run

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder