Het zal je niet verbazen dat er na de marathon van Athene een rustpauze was qua hardlopen. Het ging allemaal even wat minder snel… Ook was de VO2max behoorlijk gedaald, naar 47 zelfs.

Maar ging het nou echt zo langzaam dat ik het hier meteen al over de bezemfiets heb??

Herstelloopje

Bijna een week na het voltooien van ‘The Authentic‘ heb ik eerst de benen maar even getest met een rustig rondje van 4km. Dat was direct een goede test, want via een hardloopmaatje had ik een startbewijs weten te bemachtigen voor de Springendalloop. Het was me zelfs gelukt om mijn vrouw zo ver te krijgen om mee te gaan!

Het was haar eerste 10km. En dan direct een trail. Gelukkig wel door het hele mooie gebied van het Springendal, bij Vasse in Twente.

Vlak na de start, tussen de 5km lopers – foto Johan Legebeke

Bij de start heb ik niet goed opgelet, we vertrokken samen met de (laatste) groep lopers, namelijk de 5km. Op tijd had ik door dat het niet goed zat, en we hebben dus gewoon de 10km route gevolgd. Heerlijk rustig met z’n tweetjes.

Na 2 of 3km hadden we de bezemfiets ingehaald. Vanaf een kilometer of 6 kwamen de lopers van de 15km ons achterop, we hebben ze aldoor keurig de ruimte gegeven.

Training weer oppakken

De maandag er op weer begonnen met de training bij Hardloopschool De Mooie Vrouw. Was uiteraard erg gezellig en vanzelfsprekend moest ik even ‘mijn verhaal’ doen aan diegenen die het blog niet gelezen hadden.

De twee weken na de marathon nog lekker rustig aan gedaan tijdens de trainingen, ook al is dat best moeilijk. Dankzij de fijne mede hardlopers kwam dat goed – ze deden prima hun best om mij in het gareel te houden (wat niet makkelijk is!)

Eind november zouden mijn vrouw en ik nog een weekendje weg gaan. Omdat ze de trailrun in het Springendal eigenlijk best heel leuk vond, los van het zwaar en lang, heb ik ons ingeschreven voor een andere trailrun, ook 10km. Dit was de Oostermaetloop bij Lettele (naast Deventer zeg maar).

Oostermaetloop en de bezemfiets

Hier starten we wel op het juiste moment, bij de juiste groep. De 5km startte ruim voor ons.

Tja. De rest van ‘de race’ is vrij eenvoudig te vertellen. We begonnen als laatste, en we kwamen als laatsten binnen… (de speaker maakte er wel een feestje van hoor, en de verzorging bij de finish was nog prima en voltallig aanwezig).

Glorieus over de finish

Dat betekent ook dat we de hele tijd zowel de bezemfiets, als de EHBO achter ons hadden zitten. In het begin hielden ze een ruime afstand, dat was fijn. Toen wij ergens na 2km toch (tijdelijk!) het tempo even iets lieten zakken, kwamen ze wat dichterbij.

Dan kan ik het goed begrijpen dat menig hardloper dat niet fijn vindt. Het is behoorlijk confronterend. Ja natuurlijk, die bezemfiets en EHBO is er voor ons, hardlopers, en dat vraagt om waardering en respect. Het zijn vrijwilligers, die er voor zorgen dat wij lopers ongestoord door de bossen kunnen crossen. Dus dank dank dank – beste vrijwilligers!

Zijn dit de laatste?

Het is vooral die vraag die je ‘voelt’ tijdens het rennen.
Tijdens de trailrun steek je wel eens een weg over. Supertof dat er dan goed zichtbare vrijwilligers staan die het verkeer vriendelijk tegenhouden, zodat wij ongestoord in ons tempo door kunnen rennen.

Alleen, als die vrijwilligers de bezemfiets zien, is het heel prettig voor ze om te weten dat het de laatste lopers zijn. Immers, dan kunnen ze inpakken en de warmte opzoeken. Om dat zeker te weten volgt dus steevast de vraag: “Zijn dit de laatste?” gevolgd door een “Ja, dit zijn de laatste“.

De bezemfietsen zijn nog net zichtbaar op de foto.
Foto: Spieker fotografie

Kortom, als hekkensluiter werden we wel geconfronteerd met het feit dat we de laatsten waren…
(Alles hebben we samen gerend, niks geen gewandel!)

Mijn ervaring met de bezemfiets werd zo dus een realiteit. De trailrun in Lettele was leuk, prima geregeld ook. Desondanks was hij zwaarder dan de Springendalloop omdat er wat meer modder was. Daarnaast, hij haalde het niet bij de mooie omgeving van Vasse. Sorry Lettele!

Volgend jaar is het de bedoeling om goed te beginnen met de Witte Country Cross in… Vasse! Maar niet voordat ik de halve marathon van Borne nog even ga rennen, en de oudejaarscross in Almelo.
Zie ik je daar?