Groot Boeschoten Trail – Groot Succes

Het is alweer een week geleden dat de Groot Boeshoten Trail plaats vond. Een trail evenement in Voorthuizen met meerdere afstanden. Over de Veluwe.

Het eerste wat me opviel was de afwezigheid van hoogtemeters. Er zijn door mij slechts 130 hoogtemeters genoteerd gedurende de 38km van de route. De Veluwe gaat toch op-en-neer? Vermoedelijk was de route toch iets korter, ik kwam net boven de 37km, volgens de Garmin Fenix 6x Pro.

TLDR – Geweldige route door schitterend gebied & uitstekend geregeld allemaal

Voorthuizen? Dat stond toch niet in de planning?

Goed opgelet! Begin dit jaar was het de bedoeling dat die dag de 55k van het Helipad gelopen zou worden. Alleen werd die afstand afgelast. Jammer maar helaas!

Alhoewel, dat is niet echt waar. De kans dat ik de 55km uitgelopen had was wat klein. Immers, de periode ervoor had ik wat ellende met de knie (bleek door de schoenen te komen) en heb derhalve toch wat minder kilometers gemaakt.

Deze 37km was een mooie trainingsafstand naar het Petranpad toe – waar de 60km mij ten deel vallen. Gebaseerd op de ervaring bij de Groot Boeschoten Trail zie ik die nu positief tegemoet.

Het euvel met de knie is opgespoord en opgelost – door de La Sportiva Cyklon te vervangen met een paar Speedgoat 4’s. Helaas kon ik geen Speedgoat Evo meer in mijn maat vinden (ze worden niet meer gemaakt), maar de Speedgoat 4 heeft dezelfde zool en demping. Enkel het bovenwerk is anders.

Groot Boeschoten Trail

OK – dan nu over de trail in Voorthuizen zelf. De dag beloofde mooi te worden, met iets van 7 à 15 graden en half bewolkt, dus een zonnetje. De wat afgezaagde opmerking #zinin was wel op z’n plaats.

Vroeg op tijd over de A1 naar de start, waar ik 45 minuten voor het begin van de ‘race’ op locatie was. Even rustig omgekleed en op de gebruikelijke en bekende plekken nog snel een flats vaseline gesmeerd. Daarna wachten tot de start.

Het was frisjes! Die 7 graden klopten wel zo’n beetje. Gelukkig weet elke renner dat dat een prima temperatuur is om bij te starten, je wordt daarna snel genoeg warm. Nog even een paar bekenden gezien en wat gekletst en het was tijd om van start te gaan.

Een groepje van 10 à 12 personen gaven gas en waren na 100 meter aardig uit het zicht. Doei!

Rustig beginnen en dan tempo wat opvoeren

Op afstanden boven de 30 is het mij er aan gelegen om rustig te starten. Dit zijn vaak afstanden waar je de mogelijkheid hebt om ‘de man met de hamer’ tegen te komen, vanwege gebrek aan koolhydraten, als je die er te snel doorheen jaagt.

Het lag in de bedoeling om de eerste 30 een tempo van een 5:45 (minuten per km) te gaan lopen, met een iets rustigere start de eerste 3 kilometer. Ik liep dus een beschaafde 6:00 in het begin, of ietsje er onder.

Een aantal lopers kwamen mij nog voorbij, waaronder een dame met ‘zwabberbenen’. Een jonge deerne, die aan het einde van de trail op het hoogste plekje van het schavot mocht gaan staan als winnares bij de dames.

Achter mij liepen een paar lopers die het kennelijk een prima tempo vonden om bij aan te haken. 2 vrolijke dames met paardenstaart, al kletsend, liepen mee. Niet veel later kwam daar nog een man bij, die relaxed naar ons toe liep, want samen is toch leuker dan alleen.

Met ons vieren hebben we een groot stuk samengelopen, en dat beviel prima. Het tempo lag met 5:30/5:40 een tikkie hoger dan mijn plan, maar het voelde goed en ik had er zin in (zei ik toch al!). Het weer hielp mee om de moraal hoog te houden.

Wat nog veel meer hielp waren de fantastische paadjes en single tracks die we voorgeschoteld kregen door de organisatie (bedankt Robin!). Kijk hieronder de video maar, dan zie je wel wat ik bedoel.

Er mogen dan maar (heel) weinig hoogtemeters in de route zitten – deze trail is absoluut een aanrader om volgend jaar te gaan lopen. Het was oprecht genieten van de natuur.

Gas er op

Bij de 2e verzorgingspost, die iets eerder opdook dan gedacht/verwacht (22km) voelde ik me als een kanon. Beresterk. We vertrokken nog met z’n vieren, maar al vrij snel liep ik alleen voorop. Kennelijk had ik mijn tempo wat omhoog geschroefd en was ik zo langzaam aan bij de andere 3 vandaan gelopen.

Tja – het blijft een wedstrijd natuurlijk, en ik had wel een nummer op de buik! Met zo’n nummer loop je vaak dan toch net iets harder….

Voor de cijfer liefhebbers, een kilometer of 5 à 7 liep ik een tempo van rond de 5:10/5:15.

En toen begon het horloge te piepen. Koersfout.

Wat?  Nee, shit!  Dacht toch echt dat ik een pijl rechtdoor had zien staan, niet al te lang geleden. De afwijking tussen GPX route en het pad waar ik op liep werd groter.
Shit – omdraaien dan maar, en kijken waar ik de afslag gemist had. Dat achtte ik niet onmogelijk, door het stevige tempo liep ik in een soort van ‘bubbeltje’. De runnershigh.

Zo liep ik vrij vlot de andere 3 tegemoet. Ook zij hadden de pijl rechtdoor gezien, en er was niet eens een afslag. Nou ja zeg. Omdraaien dus en door. Mogelijk een ‘glitch’ in het GPX bestand. De voorsprong was gereduceerd van 250 meter naar 0.

Omdat het tempo nog altijd voortvarend ging, liep ik al snel weer in m’n uppie.

In de verte voor me twee andere renners. Langzaam maar zeker liep ik iets op ze in, en ze voorbij. Ha – scheelde toch weer een plek.
In gedachten begon ik wat te tellen, en imho waren er toch zeker niet meer dan 15 mensen voor me. Nice!

De Video

Omdat dit evenement in mijn ogen de moeite waard was, zeker qua afstand, had ik besloten weer een vlogje te maken.

Bij deze dus het resultaat van het gefilm en geklets, maar vooral veel mooie plaatjes van de fenomenale paadjes.

De finish

Dat ik wat sneller gelopen heb dan de planning heb ik gemerkt.

Iets voor de laatste verzorgingspost had ik door dat het tempo wat terugviel. Het voelde ook wat langzamer en dit werd bevestigd door de Garmin, want ik liep weer het tempo van 5:45.

De laatste verzorgingspost lag op 33km, er was dus nog 5km te gaan. Oorspronkelijk wilde ik die dus wat sneller afleggen, het lopen van een negative split  bevalt mij altijd wel.

Dat zat er deze keer niet in. Het basistempo was al iets hoger, en die versnelling vanaf km 22 had ook aardig in de energievoorraad gehakt. Natuurlijk had ik wel m’n voeding onderweg, maar ik merkte dat ik na die 10km op tempo nu niet echt meer genoeg in me had om dat nog 5km door te trekken.

Dan maar iets relaxeter.

Desondanks nog een loper gepasseerd, met als resultaat een 10e plek. Niet slecht – zoals m’n vader waarschijnlijk gezegd zou hebben.
Iets van een minuut later kwam Danny als 11e binnen. De beide dames (Gaby en Laura) finishten ook vlak daarna, als 2e en 3e dame overal (1e en 2e in het leeftijdsklassement).

Zwemmen!

Niet verkeerd, we konden als deelnemers van de Groot Boeschoten Trail gebruik maken van het (verwarmde!) zwembad van de camping De Zanderij, waar de start/finish plaats vond.

Nou moet ik eerlijk bekennen dat ik geen zwemmer ben. Maar om toch even schoon te kunnen spoelen alvorens een goed uur in de auto te zitten, was het wel waard. Totdat de voeten in het water stonden.

Het verwarmde zwembad zou, volgens een mannetje van de camping (ik vermoed zelfs de eigenaar), een lekkere 29 graden zijn.
Daar dachten mijn voeten anders over….

Toch even wat rustige baantjes getrokken en dat was best even fijn. Daarna nog lekker in een hoekje van het zwembad gezeten, bij de bubbels (lucht, geen champagne helaas).

Technisch feitje, het water was inderdaad 29 graden Celsius. De Garmin bevestigde het.

Conclusie over de Groot Boeschoten Trail

Absoluut voor herhaling vatbaar. Zoals je in de video hebt kunnen zien bestond onze route uit geweldige paadjes. Natuurlijk hielp het lekkere weer een handje, samen met de goede sfeer.

Heerlijk gelopen, al was het niet volgens plan. Iets wat ik op het Petranpad Trail (61km) zeker wel zal moeten doen, wil ik het fatsoenlijk vol kunnen houden. Maar dat gaan we 14 mei wel zien!

Als je volgend jaar een mooie en ook afwisselende route over de Veluwe wil rennen, hou dan de Groot Boeschoten Trail in de gaten. Ik heb er een geweldige dag gehad.