Er is meer in Athene dan de finish van de authentieke marathon. Daarom hier een verslag van alles er omheen.

Volg deze link voor het verslag van de marathon race zelf.

Je kan niet weg zonder in te pakken

De donderdag voor vertrek is het tijd om alles te gaan inpakken. Zelf ben ik niet van het type dat er lang over kan doen. Alles op één moment bij elkaar graaien werkt het beste, dan heb ik overzicht. We hebben voor deze reis niet zo heel veel nodig, en ook slechts de beschikking over 10kg handbagage.

Alles moet dus in een ‘handzame’ trolley passen. Dat valt niet mee, maar is, exact, gelukt.

Loopreizen

Deze tocht hebben we volledig door Loopreizen laten regelen. Natuurlijk, je kan het allemaal zelf doen, maar nu hoef ik me bij alle voorbereidingen nergens druk om te maken. Behalve dan genoeg kilometers ter training.

Reis, hotel, ontbijt, losloopclinic, pasta-party, startbewijs, t-shirt en finishers-borrel zijn allemaal geregeld. Praktisch.

Dit keer dus gekozen voor gemak. Nog een voordeel, ze hebben ook een ‘supporterspakket’, want je denkt toch niet dat ik alleen naar Athene ga?

Op weg naar Athene

We vliegen op een beschaafde tijd, wat betekent dat we met de trein heen en terug kunnen. Ideaal hoor, Schiphol met treinstation.

Ook fijn, een dochter die een rijbewijs heeft en ons om 07.15 uur wel naar het station wil brengen (niet dat ze echt een keuze had hoor…). We komen dus lekker uitgerust aan op Schiphol.

Inchecken is een eitje, en we zijn klaar om naar de gate te gaan. Daar kunnen we verder wachten tot ons vertrek. De vlucht zelf zat tjokvol, en was eigenlijk wel saai te noemen. Donderdag had ik nog even een runningnl gekocht, zodat ik wat inspirerends te lezen heb in het vliegtuig. Voordat we Athene bereiken is die uit.

Op het vliegtuig werden we keurig opgevangen door iemand van Loopreizen, die ons verder stuurde naar de op ons wachtende bus. Buiten was het heerlijk weer, en omdat we al zoveel gezeten hadden bleven we lekker buiten staan totdat alle medereizigers er ook waren.

Na een 45 minuten of zoiets kwamen we aan in het hotel, maar niet voordat we langs het Panathinaikon Stadion gereden waren. De historische finishlocatie van de marathon.

Startnummer ophalen bij de Expo

Uit de informatie vooraf wisten we dat we zelf nog ons startnummer op dienden te halen. Dat kon bij de Expo, die zich in het voormalig Olympisch Tae-Kwon-Do stadion bevond. Ongeveer 5 kilometer van het hotel verwijdert.

Alinda en ik besloten om er heen te wandelen, we hadden al genoeg stil gezeten. Zo konden we meteen een stukje van Athene ervaren.
Nou, dat is simpel: veel verkeer, boel herrie en slechte ‘stoep’. Met een beetje opletten gaat dat allemaal prima.

Wat ons wel opviel, was dat er nieuw en oud, rijk en arm door elkaar staat en woont. Best bijzonder. Zo kan er ook een stripclub direct naast een hippe koffietent zitten. Of een makelaarskantoor boven een Indisch restaurant.

De Expo was groot en goed opgezet. Als eerste haalde je het startnummer.

Daarna moest je, eenrichtingsverkeer, de Expo over. Alle grote merken hadden daar ‘stands’, alhoewel het meer pop-up stores waren. Wat een mooi spul allemaal!

Snel doorlopen – voordat ik in de verleiding kom….

Op de tweede verdieping zien we een hardloper, in vol ornaat, alles qua kleuren op elkaar afgestemd (blauw/wit – zal wel een Griek zijn) en gestreken hardloopshirt met 2 medailles om de nek trots rondlopen. Geweldig!

Nog even het functionele hardloopshirt ter herinnering ophalen en naar de uitgang.

Tijd voor het diner

Ondertussen is het alweer bijna 21:00 uur, tijd om toch iets te eten te gaan regelen. Dat is om deze tijd geen probleem, Grieken eten vaak pas na 21:30 / 22:00 uur.

We lopen eerst weer een stuk terug richting het hotel, zodat we daarna niet ver meer hoeven. In de bus werd ons verteld dat er op bijna elke straathoek wel een tentje zit waar je Souflaki kan krijgen. En als het er vol zit met Grieken, dan is het er nog goed ook!

Niet alles geloven wat je hoort

Helaas. Het tentje ziet er erg leuk en gezellig uit. Slechte stoelen, er wordt wel gerookt, maar het zijn allemaal Grieken! Hier dan maar een hapje eten.

We denken 2 Souflaki’s besteld te hebben. Toch krijgen we er maar één. Gewikkeld in een vetpapiertje. Geen borden, maar ronde ‘onderzetters’ van het formaat bord. Prima, gebruiken we dat toch? Wat later zien we dat de locals het niet anders doen dan wij.

Echter, slechts één Souflaki voor ons beiden zo laat op de avond….   dat is niet genoeg. Omdat de kip wel heel erg droog is, gaan we er niet nog eentje bestellen. Daarom kiezen we voor een ‘Kreta salade’. Dat was een schot in de roos! Die was erg lekker en smaakvol.

De zaterdag voor de marathon

Na een korte nacht met bar weinig slaap zijn we op tijd wakker. Want, om 08:00 uur verzamelen voor de losloopclinic. Met z’n allen een stukje rustig rennen, wat stretchen en terug.

Rustig rennen…  niet echt als de wereldkampioen marathon rennen op de loopband, Paul Zwama, vooraan loopt.
Tevens is het serieus helling op!

We gaan stretchen op een wel heel mooi plekje hoor, het omhoog rennen zeker de moeite waard. Een uitkijkpunt richting de Akropolis.

De Akropolis

Je kan niet naar Athene gaan zonder deze vroegere begraafplaats te bezoeken. Je kan er eigenlijk ook niet omheen. Heel Athene is er omheen gebouwd, en omdat het op een serieuze stapel rotsen gebouwd is, torent het huizenhoog boven de stad uit. Je ziet het bijna vanaf overal in Athene.

Na het douchen en ontbijt zijn wij dus heerlijk rustig voor toerist gaan spelen en bezoeken we de Akropolis.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Aansluitend lunchen we heerlijk in ‘Plaka‘. De kleinschalige en toeristische wijk van Athene direct naast de Akropolis. Een Griekse salade. Ontzettend lekker en vers, voor een bedrag waar je hier in Nederland de ingrediënten nog niet eens kopen kan.

Tijdig retour naar het hotel, heel even chillen (of, zoals ik het noem: mediteren zonder te snurken). Een powernap dus, want afgelopen nacht had ik gewoon niet echt geslapen.

Pasta party

Een must op de avond voor de marathon. In ons geval voorafgegaan door een humoristische ‘presentatie’, ook wel technische training genoemd. Even de feiten van de marathon op een rijtje, aangevuld met wat wetenswaardigheden. Florian en Paul maakten er een leuke show van.

De pasta, ja, de pasta die was goed! Smaakte fantastisch en na 3 borden zat ik dan ook vol genoeg voor mijn lijf om nog de laatste koolhydraten te absorberen en op te slaan.

Ondertussen leg je wat contacten met andere renners, en het is mooi om dan de verhalen aan te horen en te delen. Wie wat van plan is, waarom die er is, en hoe er tegenaan gekeken wordt.

In de kamer teruggekomen nog even alles klaar leggen voor morgenochtend en dan het bed in. Het is nog net geen negen uur.

Marathondag

De wekker gaat om 04:20. Nog heel even blijven liggen om langzaam wakker te worden. Helemaal fit voel ik me niet. Ook deze nacht slecht, zelfs heel erg weinig, geslapen. Het is niet anders.

Het ontbijten kon al vanaf 04:45 uur – ik ga er vanuit dat dat door Loopreizen allemaal geregeld was. Super!
De ontbijtzaal bruist van allemaal gespannen hardlopers en hun supporters. Een hele leuke en speciale vibe geeft dat.

Na rustig ontbeten te hebben is het tijd voor een dikke knuffel met Alinda en afscheid te nemen. We zien elkaar bij de finish pas weer terug.

Met een klein groepje hardlopers wandelen we naar Sygrou Fix, het metro- en busstation vanwaar de bussen vertrekken naar de start: Marathonas. Lang voordat we er zijn staan de bussen al in een rij opgesteld. In totaal meer dan 350 bussen brengen de hardlopers naar Marathonas.

Ook hier merken we weer hoe goed alles georganiseerd is. We komen bij de voorste bus aan, dat is de enige waar ingestapt kan en mag worden, en we kunnen vrijwel zo doorlopen de bus in. Snel daarna vertrekken we al en wordt achter ons de volgende bus geladen.

Onderweg naar de start

In de bus draait een ‘bandje’ met informatie over hoe het zijn gang zal gaan bij de start. Veel praktische informatie die helder en duidelijk verteld wordt. De Griekse variant is iets moeilijker te volgen dan de Engelse.

Zenuwen zijn er eigenlijk niet. Iedereen weet wat hem/haar te doen staat, en (bijna) iedereen heeft zich daar gedurende een langere tijd op voorbereid.

Het grootste gedeelte van de route die de bus aflegt mogen wij weer terug rennen. Een handige manier om de route iets te verkennen. We gaan veel naar beneden, dat ziet er toch best wel pittig uit…

Na een half uur rijden of zoiets komen we aan in Marathonas. Ook hier weer een strakke regie. De bussen worden naar hun uitstapplek gedirigeerd en een lange sliert hardlopers wandelt verder naar het stadion. Het begint nu een beetje te schemeren, het donker van de nacht verdwijnt snel.

Het verslag van de marathon staat hier niet. Dat is een apart blog. Klik op de link aan het begin van deze paragraaf.

Terwijl wij langs de vele DHL vrachtwagens lopen, waar tassen afgegeven kunnen worden en die dan naar de finish gebracht worden, gaat de muziek aan.

Wat ik hier nog wel even kwijt wil, is dat de Grieken er echt een feestje van maken. Onderweg een groep dansers die de Sirtaki aan het dansen waren. Meerdere bandjes of andere muzikanten die de hardlopers een muzikale ode gaven. Waaronder een enkele drummer, wat een energie en ritme had die man zeg!

Ook bij ‘de muur’ zat een drumband te spelen, onder een viaduct. Geeft toch echt wel wat energie – en dat had ik toen ook heel hard nodig…

Tijdens de race

Los van het feit dat je met allemaal gelijkgestemden aan het rennen bent, uit 106 verschillende landen, langs een historische route, zijn het de toeschouwers die het verschil maken.

Het komt op mij over alsof zij er trots op zijn dat wij lopers deze route afleggen. Iedereen wordt aangespoord een aangemoedigd. Indrukwekkend.

Ook wel indrukwekkend zijn de hoeveelheid verschillende lopers. Zo zie ik een militair in vol ornaat en met bepakking zwoegen. We zijn nog geen 2 kilometer op weg en het zweet stroomt al van zijn gezicht af. Of mensen van de Griekse politie, die ook even meerennen om te laten zien hoe fit ze zijn (mag in NL ook wel…).

Hardlopers op blote voeten, of in oud-Grieks tenue. Met shirts in de kleuren van hun land, of rennend voor KiKa (Nederlanders!). Zelf had ik achter op m’n racevest een Nederlands vlaggetje. Onderweg werd ik er nog op aangesproken, met de vraag of ik uit Kroatië of Nederland kwam. Dit was overigens een Griekse politieagent, die mij vervolgens welkom heette in zijn mooie land, en me bedankte voor het rennen van de authentieke marathon.

Dan voel je je toch wel even welkom. Leuk!

Onderweg verder ook veel muzikanten die gedreven en met passie staan te spelen. Voor ons renners.
Bij het binnenlopen van de stadsgrens van Athene ga je onder een viaduct door. Daarboven allemaal mensen die je welkom heten.

Ja, de Grieken zijn echt vriendelijk. Machtig mooi om mee te maken.

Na de finish

Eenmaal over de finish voel ik me meteen tevreden. Blij dat ik het gehaald heb (kramp – spierpijn) en onder de indruk van de historische plek om te mogen finishen. Langzaam lopen we door om vervolgens een tasje met water en sportdrank te krijgen. Ook wordt nu de medaille omgehangen. Damn, dat voelt goed!

Even contact met Alinda, om er voor te zorgen dat we elkaar straks tegen gaan komen. We hadden van te voren al een locatie afgesproken. Omdat ik eerder bij de uitgang was heb ik haar opgewacht bij ‘de man met de ballonnen’.

Hier liepen Florian en Jo (de eigenaar) van Loopreizen mij tegen het lijf en maakte hij een toffe foto.

Vermoeid als ik ben sta ik er maar wat te wachten. Af en toe licht zwalkend op de benen. Heel eerlijk, ik zou het fijn vinden als Alinda er snel zou zijn! Man man man, wat was ik moe en leeg.

Alinda had een lekkere banaan mee, die ik maar direct begon op te eten. Een halve liter water had ik al naar binnen geklokt. Tijd om terug naar het hotel te gaan.

Alles is afgesloten

De enige manier om naar het hotel terug te gaan is…  te voet. Ja inderdaad, lopen! De complete omgeving is afgezet en er is geen verkeer toegestaan.
Vanwege al die bijna-kramp, stramme benen en vermoeidheid ging dat niet snel. Het begon al met de juiste richting… Ik had geen idee op dat moment. Lang leve mijn lieve schat!

Tergend langzaam beginnen we aan de tocht. Op zich wel goed om even wat in beweging te blijven, anders weten de spieren van ellende helemaal niet meer hoe ze moeten werken.

Bij het oversteken van de weg volgt er een afstapje. Hoogte van een stoeprand. Echt niet meer.
Heel langzaam breng ik het linkerbeen naar beneden. Zodra het de grond raakt en ik er iets gewicht op zet…. de kramp knalt onverbiddelijk in de kuit. Ik beweeg niet.

Langzaam trekt het weg en kan ik de voet weer neerzetten om daarna het andere been een 20 centimeter lager te krijgen op de weg. Rustig strompelen we verder.

Eerder had ik al gezegd dat de stoepen in Athene niet zo geweldig zijn. Schots, scheef en geregeld vol met gaten. Alinda attendeerde mij op iedere oneffenheid. Echt wel fijn, want nadenken ging niet zo goed meer…

Terug bij het hotel Illisoss

Normaal neem ik de trap, nu toch echt even niet. De anderhalve kilometer naar het hotel lopen is zeker wel goed voor me geweest, het gaat al weer ietsiepietsie soepeler, nu neem ik toch echt wel de lift naar boven!

Vrijwel het eerste wat ik doe is het bad aanzetten. Na me ontdaan te hebben van de inmiddels goed stinkende hardloopoutfit laat ik me heel rustig in het bad zakken. Wat is zo’n extra handvat aan de muur dan fijn! Ja, ik voelde me toch echt wel even minder valide.

Dat warme bad voelde goed. Letterlijk en figuurlijk. De ogen vielen niet dicht, ondanks de vermoeidheid.

Finishersborrel

Om 16:00 uur is er een borrel om te vieren dat het gelukt is. Hierover is een beetje verwarring, want bij de pasta party vertelde Paul enthousiast dat het in ‘dit hotel’ zou zijn. En de pasta party was voor ons in ‘het andere hotel’. Dus gingen wij er vanuit dat de borrel ook in Atheneum Palace was.

Helaas, daar aangekomen, werden we er door andere hardlopers op gewezen dat het toch in ‘ons’ hotel was. Dat waren dus 2x 600 bonus meters lopen. Met spierpijn…

Weer aangekomen bij hotel Illisoss is er gezelligheid in de lobby alias hotelbar. Florian van Loopreizen komt er direct aan en geeft ons bonnetjes voor een drankje.
We schuiven aan bij een paar andere hardlopers en beginnen met het delen van ervaringen. Iedereen is trots, enthousiast en het er over eens dat het een pokke afstand blijft, helemaal met meer dan 24 kilometer omhoog rennen er bij.

Dineren in de buurt

We besluiten om voor het avondeten beslist niet verder te gaan dan nodig is. Samen met Ewald, die hier zijn eerste marathon rende (de bikkel!), en zijn partner Ingrid gaan we naar het Indisch restaurant schuin aan de overkant van de drukke weg.

Het eten is er prima, en de sfeer is nog rustig. We zijn aan de vroege kant.
We strompelen weer terug en Ewald en ik mogen ons nog tegoed doen aan een ijsje. De reclame banner beweert dat het het beste ijs ter wereld is. Neem van mij aan, voor het beste ijs ter wereld ga je niet naar Athene. Desondanks smaakte het goed en om de extra calorieën hoeven we ons nu even helemaal niet druk te maken.

Om kwart over negen lig ik in m’n bed. Het is wel goed! De pijnlijke spierbundels in de benen smeer ik nog even lekker dik in met midalgan.

Deze nacht slaap ik als een roosje!

Toerist in Griekenland

Ondanks de stramme benen de volgende ochtend gaan we er wel op uit. Het idee om naar de natuurlijke thermale bronnen te gaan schiet ik meteen af als ik lees dat de temperatuur van dat water 22 à 25 graden is. Dat is kouder dan een (voor mij) normaal zwembad! Ja, daahaag. Dat gaan we niet doen.

Het was wel lief bedoeld en bedacht door Alinda. Ze had alleen niet alles gelezen, zoals de watertemperatuur.

We besluiten om naar Piraeus te gaan. De beroemde en oude haven van Athene. Ook omdat de metro daar naar toe gaat. Scheelt toch weer ietsje lopen.

We beginnen bij de grote haven met ferry’s naar de verschillende eilanden van Griekenland. Groot, maar niet echt indrukwekkend of gezellig. Daarom steken we dwars over het schiereiland naar de jachthaven van Piraeus. Daar liggen mooie bootjes! Niet helemaal Monaco, maar het komt zeker in de buurt.

We gaan op een terrasje in de zon zitten en genieten gewoon even van het niets.

We lopen langzaam langs de haven verder om daarna op een ander terrasje lekker te lunchen. De salade smaakt uitstekend, het uitzicht is zeker ook de moeite waard.

Dankzij Google maps weet ik dat we tussen twee metro stations in zitten. Nog even verder lopen dus, voordat we terug kunnen. Dat doen we nog altijd relaxed. Na lekker gezeten te hebben duurt het weer een tijdje voordat de boel ‘soepel’ gaat. Nou ja, soepel….

Romantisch diner

Die avond gaan we weer naar Plaka om daar in de gezellige straatjes een leuke plek te vinden voor een diner. We zijn redelijk op tijd, maar de meeste restaurants hebben al wel business. Net zoals in vele andere toeristische oorden worden we regelmatig aangesproken en aangespoord om vooral daar te komen eten. Voor ons een reden om dat restaurant juist over te slaan.

We eindigen op een terrasje waar we comfortabel op een bankje naast elkaar kunnen zitten, met uitzicht naar toeristen. Beetje mensen kijken.

Je ziet meteen wie er nog meer de marathon gerend hebben

Het eten hier is fantastisch. Nog altijd niet duur of zo, maar het is niet de goedkoopste locatie. De kwaliteit van het eten is er zeker ook naar. Ik heb nog nooit zo’n lekkere ‘mixed grill’ gegeten, en ook de ‘grilled vegetables’ vooraf waren erg smaakvol.

We lopen nog door wat smalle straatjes en komen dan vlakbij het Griekse parlement uit. En we horen toch een lawaai! Het klinkt als een demonstratie. En het was dan ook precies dat. Een demonstratie vanwege de aanwezigheid van de Chinese premier. Gezien de onrusten in Hong Kong werd er in Athene ook even duidelijk gemaakt hoe men daar over dacht.

Overigens, het protest verliep uitermate gedisciplineerd.

Die nacht wederom geweldig geslapen.

Nog meer historie – Kerameikos

Jemig, het lijkt wel alsof het vakantie is!
Omdat we vandaag pas om 14:15 opgehaald worden kunnen wij des ochtends nog mooi wat ondernemen.

We gaan naar Kerameikos, met onder andere de heilige weg en de graftombe van Dionysus.

Om er te komen kunnen we op de heenweg nog even over de andere kant van de archeologische heuvel lopen die tussen ons hotel en de Akropolis ligt.

Daar ligt ook een mooi en oud theater. Helaas kunnen we daar niet komen. Het is afgezet in verband met een bezoek door de Chinese premier. Pindakaas dus.

Het archeologische museum in Kerameikos is indrukwekkend. Je loopt daar langs graftomben van 5000 jaar oud. Zie de foto’s.

• 
• 
• 
• 

En dan te bedenken dat we dit allemaal in nog geen 5 dagen hebben beleefd.

Naar huis

We gaan met de metro weer terug naar het hotel, en besluiten om nog even op een terrasje in de zon te gaan zitten. We hebben nog 45 minuten de tijd en bestellen een gezonde lunch.

Tjonge, wat hebben die tomaten in Griekenland toch meer smaak dan die kas-gevallen uit Nederland. Zon kan zoveel doen…!

Als laatste gaan we nog even een lokaal bakkertje binnen om Griekse lekkernijen mee te nemen voor mijn collegae van Agri Trader. Wel grappig om dan te zien dat niet elke collega iets ‘onbekends’ durft te eten.

Ook op de terugreis zit het vliegtuig bomvol. Gelukkig hebben we het zo kunnen ritselen dat we naast elkaar zitten. Dat is tegenwoordig geen vanzelfsprekendheid meer.

Ik doe lekker m’n oogjes dicht. Plots word ik wakker van getril en gepiep van m’n horloge. Hè? Dat is vreemd. M’n telefoon heb ik uitgezet, dus dan krijgt mijn horloge ook geen berichten binnen. Lukt trouwens toch niet op 10km hoogte hoor, ook niet als de telefoon aan had gestaan. Toch maar even kijken wat m’n horloge aan het doen is.

Stormwaarschuwing

Nog nooit eerder gezien, maar m’n horloge zegt 1 woord:  stormwaarschuwing.
De gezagvoerder van de Boeing 737-800 had voor het vertrek al gezegd dat het boven midden-Europa wat winderig zou zijn.

Hij had gelijk, want nog geen twee minuten na de waarschuwing op m’n horloge: turbulentie!
Van dat kaliber waar een achtbaan niet tegenop kan. Gelukkig geen luchtzakken, maar we werden met vliegtuig en al lekker door elkaar gerammeld. Voelde eigenlijk wel lekker. Vooral ontspannen in de stoel gaan zitten en een beetje door elkaar geschud worden. Goed voor de spiertjes!

20 minuten later is het alweer voorbij.

De rest is eigenlijk niet interessant om verder nog wat over te zeggen, anders dan: Oost, West – Thuis best!
Heerlijk geslapen in m’n eigen bedje.

Wat een geweldige belevenis was dit zeg. Maar, in alle eerlijkheid, Athene is geen mooie stad. Wel indrukwekkend vanwege de historische locaties.
Inclusief die authentieke marathon!

Lees hier het verslag van de marathon zelf.