Hardloopschoenen. Voor iedereen is het anders.
De één koopt ze omdat ze mooi zijn, iemand anders loopt altijd op hetzelfde merk. Of, als een schoen bevalt, meteen maar 2 of 3 paar kopen.

Dit is dan ook geen advies, enkel een opsomming van de schoenen die mij het beste bevallen zijn – en waarom.

Bovendien, een aantal van deze schoenen zijn zelfs al niet meer te krijgen. Zo snel gaat dat tegenwoordig bij de fabrikanten. Eigenlijk jammer, want de schoen die op 1 staat bij mij, zou ik zeker weer een paar van kopen!

Laten we maar gelijk beginnen met de Top 5 schoenen van Run Han Run.

1- Brooks Levitate  – mijn beste hardloopschoen

Wat een heerlijke schoen! Hier heb ik ruim 1000km op gerend, en momenteel gebruik ik hem nog als alledaagse schoen.

De demping van deze schoen is relatief aan de wat zachtere kant. Dat maakt de schoen ook erg flexibel. Het kost weinig moeite om de schoen te torderen (neus en hiel naar verschillende kanten draaien). Het is dan ook een flexibele schoen.

Maar… zodra je er op gaat rennen wil de Levitate maar 1 ding. Naar voren!
Ongeveer onder het kantelpunt van je voorvoet zit een driehoekje. Dus zodra je richting de afzet gaat, kantelt de schoen makkelijk mee en kan je mooi afzetten en afrollen. Tijdens het rennen merk je er niets van, maar dat systeem zorgt wel voor een ‘extraatje’.

Overigens, ook Hoka One One maakt gebruik van die methode. Geen idee wie daar mee begonnen is, maar prettig vind ik het wel.

Ja, deze schoen heb ik geweldig veel plezier van gehad, en was mijn go-to trainingsschoen tijdens de voorbereiding op de marathon. Het is dan ook niet voor niets mijn beste hardloopschoen.
Zijn opvolger staat op plek nummer 3 in deze top 5 van beste schoenen.

2- Salomon XA pro 3d gtx

Dit is mijn heavy-duty trailrunning schoen. Tevens lange afstand wandel- en hikeschoen.

De Salomon XA pro 3d gtx (wat een mond vol!) doet exact wat er van hem verwacht wordt. Ploeteren. Tegelijkertijd heeft deze schoen een prettige pasvorm met ruime neus. Erg fijn voor de tenen! Ook het snelsluitsysteem (veters) van Salomon is betrouwbaar en praktisch in het gebruik.

Waarom staat deze, enigszins brute, schoen op plek twee? Grip, grip en grip. Wat een geweldige zool zit hier onder!
Modder is normaal een garantie voor glibberen en glijden. Niet met de Salomon XA pro 3d gtx. Ook hiken over stenen in een waterval zijn geen probleem. Grip is er.

Met deze schoenen ga je niet zomaar op je bek!

De GTX in de naam staat voor GoreTex. En ja, de schoenen zijn goed waterdicht. Komt er toch water in de schoen (ja hoor, ook gebeurd!), dan ‘pers’ je het er als het ware weer uit bij elke stap. Was prima te zien tijdens de 4 dagen hiken over en door de Pyreneeën.

Als er een ‘nadeel’ is bij deze schoen, dan is dat het gewicht. Echter, dat zorgt er wel voor dat deze schoen mooi stevig is, met een zool waarmee je uren en uren op stenen kan lopen, zonder dat je er last van krijgt.
Absoluut een aanrader voor het ruigere en zwaardere trail/hike werk en mijn beste hardloopschoen voor trailrunning.

3- Hoka One One Bondi 6

Aaah, de demping! Zo zacht, het is bijna alsof je op kussens loopt. Heb je snel last van vermoeide benen, of last van de knieën? Dan is dit een schoen (merk) die je toch eens wilt testen. Qua pasvorm zit er bij Hoka verschil tussen de modellen. Deze Bondi 6 zit mij goed.

De pasvorm is heel erg comfortabel, van hetzelfde niveau als de Brooks. Zit als gegoten, zeg maar.

Vanwege de dikke, zachte zool doen ze wat ‘lomp’ aan qua uiterlijk. Nou, big deal! Ga er op rennen en het zal je worst zijn hoe ze er uit zien. Absoluut een schoen voor de lange(re) afstanden. het zal je dan vast niet verbazen dat ik deze schoenen gebruikt heb voor de Marathon van Athene.

Waarom dan niet op plek 2? De grip van de Salomon is zo fenomenaal goed, die verdient de tweede plek. Tevens heb ik nog wat vraagtekens staan bij de slijtvastheid van de zool van de Hoka, zie ook de review die ik geschreven heb over de Hoka One One Bondi 6.

Ondertussen zitten er alweer 500+ kilometers op deze schoenen, en de slijtage van de zool valt mee. Er is wel een verbeterpuntje, de grip van de Hoka mag wel iets beter. Op natte/gladde ondergrond is een beetje aandacht wel wenselijk.
Als er Continental rubber (zie hieronder) gebruikt zou worden voor de Hoka’s, man, dan kan ik geen minpuntje meer bedenken.

4- Adidas Supernova Sequence 5

Mijn eerste hardloopschoenen, hiermee is het allemaal begonnen. Deze scoren met name goed vanwege het Continental rubber wat er onder zit. Samen met de fijne pasvorm.

Bij het kopen van mijn eerste ‘echte’ hardloopschoenen had ik nog geen ervaring, geen benul van waar je op wilt/kan letten bij de aanschaf. Dus heb ik dezelfde strategie gebruikt als vroeger bij volleybalschoenen:  Ze moeten goed en lekker zitten.

Het bleek dat deze schoen voorzien is van een overpronatie-blok in de zool.
Kwam dat even mooi uit! Toen wist ik het nog niet, maar ik proneer over. Logisch dus dat deze schoenen heerlijk liepen.

Vooralsnog zijn dit de enige Adidas schoenen die ik als hardloper heb gedragen, en ik zou er zo weer voor kiezen, zolang er Continental rubber onder de zool zit. Misschien is dat rubber wel het beste wat ik tegen ben gekomen door de jaren heen.

Waarom dan niet de recente Adidas Ultra Boost 19 gekocht? Reken maar dat ik die aan heb gehad! Ze zitten ook als gegoten. Toch heb ik ze niet aangeschaft, want bij het rennen had ik het gevoel dat er onder de voorvoet/tenen een te dunnen laag demping zat. Het voelde gewoon niet lekker. Jammer, want de rest van de schoen is heerlijk.

5- Brooks Adrenaline GTS 15 / Brooks Ricochet

Een keuze maken tussen deze twee schoenen voor de 5e plek is moeilijk, ondanks dat ze best verschillend zijn.

De Adrenaline was mijn tweede schoen, aangemeten en al. Dat was ook het moment dat ik de bevestiging kreeg met de Adidas Supernova Sequence 5 de -toevallig- goede keuze gemaakt te hebben vanwege het overproneren. De Brooks Adrenaline heeft ook een stevig blok in het midden van de zool.

De Adrenaline is tevens de schoen waarmee ik mijn eerste marathon heb gelopen (wat niet geheel volgens wens verliep)

De Ricochet is mijn laatste aankoop, een snelle, lichte en vooral reactieve trainingsschoen. Ik heb hier tijdens de training voor de marathon zeker ook wel een ‘dertiger’ op gelopen, toch beveel ik hem meer aan voor het kortere en snellere werk. De demping van de Brooks Ricochet is dan ook wat harder dan zoals bij de Brooks Levitate of de Adrenaline.

Overigens, voordat ik de Ricochet kocht, heb ik de Brooks Levitate 2 ook aan gehad. Ondanks dat de Brooks Levitate schoen van hierboven de beste hardloopschoen ooit van mij is, viel de Levitate 2 eigenlijk tegen. De pasvorm was minder, de hak werd niet goed genoeg gefixeerd en gleed behoorlijk in die schoen. De demping was ook dusdanig aangepast dat hij mij minder beviel.

Wat bij alle schoenen van Brooks opvalt, ze zitten extreem comfortabel. Misschien speelt het ook wel mee dat Brooks eigenlijk alleen maar hardloopschoenen maakt.

Overige schoenen

Er zijn nog drie paar schoenen die het niet in de top 5 van mijn beste hardloopschoenen hebben gehaald.
Allereerst zijn dat mijn tweede paar trailschoenen, de Adidas Terrex CMTK. Toen ik net begonnen was met wat trailrunning heb ik deze, eigenlijk spontaan, aangeschaft. Het was een mooie aanbieding, en de schoenen zaten wel fijn.

Grappig genoeg is die schoen beduidend smaller dan alle schoenen hierboven. Ook moet ik deze schoen strakker veteren dan ik gewoonlijk doe. Het is dan ook een slanke en lichte schoen, met wederom dat heerlijke Continental rubber er onder. Demping heeft die schoen niet, dus echt enkel en alleen offroad.

Het tweede paar schoenen die het niet gered hebben om goed te scoren is de Saucony Ride 9. Toch was ik zeker tevreden over die schoen! Qua demping ongeveer even zacht als de Levitate, alleen niet lang genoeg. Na 500/600 kilometer had ik al het gevoel dat de demping ‘op’ begon te raken. Dat is veel en veel te snel.

De Saucony Ride 9 was wel een lekkere lichte schoen met een prettige ‘fit’. Ik heb er destijds ook een goede 8 minuten van mijn PR op de Halve Marathon mee afgelopen. De opvolger, gepast Ride 10 genaamd, beviel mij juist weer stukken minder.

Als laatste is er nog de New Balance 1080 (model 2017). Die schoen valt het beste te vergelijken met de Brooks Adrenaline GTS 15. Een stevige, comfortabele kilometervreter.

Waarschijnlijk is dit de schoen met de meest brede pasvorm, wat zeker comfortabel is. Nooit last gehad van pijnlijke tenen in deze schoenen. Ze hebben de Top 5 van mijn beste hardloopschoen niet gehaald omdat de hielkap aan de binnenkant achter te snel sleet (gaten vertoonde in de voering), en omdat het rubber de minste grip van alle schoenen had. Glad kan je het niet noemen, maar haaks afslaan van fietspad naar fietspad met vochtige bodem, of enigszins wat bladeren was onmogelijk om op ‘volle snelheid’ te doen.

Al met al een aardige reeks schoenen.

Hoe zit het dan met Nike, Asics en andere merken?

Valt het je op dat er geen Asics of Nike tussen staan? Terwijl dat toch zeer geliefde merken zijn bij veel hardlopers.
Natuurlijk hebben die ook om mijn voeten gezeten. De Nike’s kan ik kort over zijn: ze zijn te smal. Dan houdt het heel snel op. Wat de Asics betreft, als ik daarmee ga rennen dan ‘klappen’ de schoenen op de grond. Irritant als loper, en gehorig voor iedereen in de buurt.

Als een schoen niet lekker loopt, dan koop je hem niet.

Tijdens de vele pas sessies heb ik ook wel eens een gave Mizuno aan gehad. Alleen hebben die een diepe ‘kuil’ in de zool onder de hak. Die is dusdanig groot (er past gewoon een dennenappel in), dat ik dat tijdens het hardlopen kon voelen. Iets waar ik dan op ga letten, dat wordt vervolgens erg irritant. Geen optie dus.

De schoenen van On heb ik nog niet aangehad. Mede ook omdat een hardloopmaatje van mij vertelde dat je tijdens het rennen de ‘kussentjes’ hun werk voelt doen. Als je dan even de opmerking hierboven mbt de Mizuno terug haalt in gedachten, dan snap je waarom ik me nog niet op On’s heb begeven.

Overpronatie en neutrale schoenen

Zoals ik al schreef, mijn enkel zakt wat naar beneden en naar binnen bij de landing. Toch zijn, op twee na, alle schoenen ‘neutrale’ schoenen. Dat kan, gelukkig!

Niet dat ik geen overpronatie meer heb, maar dat valt ook anders op te lossen dan enkel schoenen met een ‘blok’ te kopen. Want, de keuze in anti-overpronatie schoenen is beperkt.

Dankzij een uitstekende verkoopster (Marieke) destijds bij de Intersport in Hengelo heb ik nu Sidas inlegzooltjes. Wat zijn die zooltjes goed zeg! Ze zijn mooi stevig dankzij een stukje carbon of iets dergelijks. Tevens zijn de Sidas zooltjes er in verschillende voetboog hoogtes. Laat ik nou net een hoge voetboog hebben, dat wordt nu dus ook nog eens goed ondersteunt.

Bij elke pas sessie heb ik dus die zooltjes mee. Origineel er uit, mijn zooltje er in en gaan! Let op, elke schoen loop ik eerst zonder het zooltje, zodat het verschil ook te merken is. Vooralsnog lopen de schoenen altijd beter met mijn Sidas zooltje.

Op deze manier is er een grotere keuze qua schoenen, wel zo fijn!

Hoe zit het met de kleurstelling, het uiterlijk?

Laat ik als eerste stellen dat hardloopschoenen hun werk goed moeten doen en prettig moeten zitten. Dan weet je ook direct hoe ik aankijk tegen ‘mooie’ schoenen.

De New Balance 1080 en de Saucony Ride 9 waren eigenlijk echt wel lelijke schoenen. Toch heb ik ze gekocht en flink op gerend, want het was op dat moment de beste keus voor mij. Daar heb ik geen spijt van gehad.

Wanneer er van hetzelfde model verschillende kleurstellingen zijn, dan zal ik echt wel een combinatie kiezen die mij persoonlijk meer aanspreekt. Daarbij vind ik het ook altijd wel leuk om wat ‘uit te dagen’. Dus een beetje gek of gigantisch opvallend heb ik geen moeite mee.

De mooiste schoenen die ik gehad heb? Dat zijn dan toch de Brooks Levitate en de Brooks Adrenaline GTS 15.

Hoe zit het met jou? Op basis van welke factoren kies jij je schoen uit, en wat is jouw favoriete of beste hardloopschoen ooit? Laat het weten in een reactie hieronder!

*Alle getoonde en genoemde producten zijn zelf gekocht, betaald en gebruikt. Hier zit geen gesponsorde content tussen.