Er zijn zo van die momenten dat je blij wordt. Wanneer je 3 snelste tijden neerzet in slechts 8 dagen – dan is dat zo’n momentje. Voor mij wel in ieder geval.

Een jaar geleden behaalde ik één van m’n doelen door de 50 kilometer op de weg onder de 5 uur te volbrengen. Dit jaar wilde ik daar graag wat sneller lopen.

RUN Winschoten – een succes

Spoiler alert: het ging zeker sneller dit jaar!

Eigenlijk had ik geen flauw idee hoeveel sneller ik zou kunnen lopen op die ultra. De Vechtdaltrail marathon van dit jaar, ook 50km en met een andere strategie deze keer, resulteerde in 3 minuten winst. Mwoah – leuk, maar geen feestje.

Verder had ik niet zo heel veel op de weg gedaan, dus weinig vergelijkingsmateriaal. Op één run na. Dat was een spontane marathon op een weekeinde. gewoon even tussendoor.

Natuurlijk ga ik dan geen 40km lopen, maar de volle 42,195km. Op een tempo dat ik nog nooit gedaan had.

Dat was ruim een half jaar voor de 50km van de RUN Winschoten dit jaar. Wat kan ik dan van mezelf verwachten? Nou ja, dan maar ambitieus zijn. Gewoon de 50km in 4:45 uur lopen.  Leek me wel mooi. Dat zou een tempo van 5:40 betekenen. Moet zeker kunnen.

Stiekem dacht ik aan die 5:30 qua tempo. Als ik daar dan mee begin, heb ik genoeg over als ‘reserve’ wanneer het zwaar wordt, de laatste ronden zeg maar.

De eerste kilometers fluctueerde het tempo flink. Iets te hard gestart, teveel gecompenseerd, toch weer wat sneller…   Dat zegt de data. Het gevoel was anders, want ik liep wel lekker en wilde vooral oppassen dat ik niet te hard ging. 5:30 per kilometer zou immers een eindtijd van 4 uur en 35 minuten betekenen!  Een stuk sneller dan de ‘gewenste’ 4 uur 45.

Toch ging het ook de kilometers daarna nog altijd sneller dan 5:30. Het liep simpelweg lekker en alle omstandigheden waren voortreffelijk. Inderdaad, zo’n dag dus.

Voedingsschema voor de 50km

Dan komt er natuurlijk een moment van inkakken. Vanaf 30km begon ik daar wat op te letten. Zo van: ben benieuwd wanneer het zwaarder gaat worden.
Bij 32km nog altijd geen inkakmoment.

Toen de 35 kilometer onder de fijne schoenen voorbij waren en er nog altijd geen ‘dipje’ was, begon ik te denken dat ik wel eens sterker kon zijn dan ingeschat. Mooi doorlopen op gevoel, en sneller dan die 11km/h.

Bij het ingaan van de laatste ronde nog even wat voeding tot me genomen bij mijn tafeltje, waar ik na elke ronde een korte pauze had (meestal rond de 60 seconden) om voeding te nemen en wat te pakken voor onderweg.

Het voedingstafeltje – deze foto is na de finish. Foto: Daisy Klap

Omdat het nog altijd fantastisch ging heb ik de stoute schoenen maar eens aangetrokken. Het tempo nog wat verder omhoog geschroefd. Niet alléén omdat het kon, maar ook omdat ik een streber ben.

In de verte voor me zag ik twee andere lopers van de 50k. Eentje had ik al wat mee samen gelopen, en die gaf daarna wat gas (bij de 30k), een andere die vanaf de start een stukje voor me liep en langzaam de afstand wat groter maakte. Die liep dus in het begin een tikkie harder.

Als ik die twee nog voorbij kom, stijg ik wel mooi in de eindranking!

Snelste marathon – Personal Best 1

Als je een 50 kilometer ultramarathon loopt, dan loop je dus óók een marathon. Helaas niet goed genoeg opgelet in welke tijd, maar het zal iets van 3 uur en 47/48 minuten geweest zijn.  sneller dan de ‘spontane’ marathon! En dat tijdens een 50km race….

De eerste Personal Best van deze 8 dagen was binnen. De marathon in 3:47/48 in plaats van 3:51.

Personal Best 2 – de 50 kilometer

Na het volbrengen van die snelste marathon zette ik nog wat aan, en liep door met kilometertijden tussen de 5:00 en 5:08. De laatste kilometer legde ik 30 seconden sneller af (4:30).

Het resultaat maakte mij blij:  4:27.25

In een jaar tijd had ik gewoon een half uur van m’n 50km tijd afgelopen. Euforie!  Zelfs ik had dat niet gedacht of verwacht. Wat een genot om op deze manier een PB te lopen in een ultramarathon.
En dan ook nog eens geen spierpijn er na….  Alleen wat ‘stijfjes’ en stram.

Blij dat het er op zit en met een geweldige resultaat. Foto: Daisy Klap

8 dagen later

De dag voor de vakantie van ons vond de Almeloo Allée plaats. Het lokale hardloopevenement mede georganiseerd door SISU, de atletiekvereniging waar ik train.
Ach, dan daar ook maar even een rondje rennen.

De 10 kilometer (langste afstand van dit evenement) lonkte toch wel naar mij. Geen idee wat ik zou kunnen na een weekje rust na de snelle 50k. Het plan was om gewoon lekker comfortabel hard te gaan, net zoals bij de Dom Verdan loop in juni (1:38 op de Halve Marathon).

Zie ik bij de finish zowaar dat ik wel eens m’n snelste 10 kilometer gelopen zou kunnen hebben….  Was een kwestie van seconden, maar toch.

En ja hoor. De derde keer in 8 dagen dat ik een Personal Best neerzette. 43 minuten en 26 seconden, een verbetering van de tijd op de 10km met 31 seconden.

Het meest leuke echter is dat ik met die 10 kilometer een doel voor dit jaar behaald heb. Een podiumplek!

In de categorie Mannen 50 ben ik daar als 3e gefinished. WhoopWhoop!

Beetje jammer dat het niet duidelijk was dat er ook een podium zou zijn per leeftijdscategorie. Vanwege de flinke regen, en het nog moeten inpakken voor de vakantie ben ik snel naar huis gegaan… er is dus geen podiumfoto!  Jammer, maar helaas.

En zo kwam het dus dat in 8 dagen tijd er zowaar 3 nieuwe snelste tijden op m’n konto staan.
Ben wel tevreden. Ha, en hoe!